די פייגעלע איז געוויינט צו זיין באהאנדלט אויף דעם וועג. דער אוממעכטיקער מאן האט זי פארלוירן בײ קארטן. דערפֿאַר האָבן זײ איר אַ גאַנצן טאָג געצויגן װי אַ כלבה. און די שווערער די פלעקל, די האַרדער זיי פאָרן עס ין. נאָר די לאָך איז שױן אַזױ געװױנט צו די נײַע בעלי־בתּים, צו דער שפע פֿון מילך ― אַז זי װיל נישט צוריק.
די דאַמע איז זיכער נישט פון דער ערשטער יוגנט, אָבער זייער יקספּיריאַנסט און אין זייער גוט פאָרעם. סייַדן זי איז פויל, נאָר ליגן אָדער קריכן און אַז ס עס! און צו אַרבעטן אויף איר אייגן פּאָץ, איר קענען נישט אפילו זען עס! אבער אין אַלגעמיין, איך טראַכטן עס איז נאָך פייַן צו באַרען אַ מאַמע אַזוי.
זאָל מיר ווייַזן דעם קלעמערל צו אַספּיירינג גרונטייגנס אגענטן? צו לערנען זיי די פיינער פונקטן פון דעם פאַך.)) דאָס וואָלט גאָר אַרבעט! איך וואלט געפאלן פאר דעם. איך גײ נישט װעגן דער דירה. ווי לאַנג ווי זי האט די רעכט האָלעס. און דעמאָלט, ווי אַ הערשן, אַרבעט פרויען ווייַט איבער פופציק - ניט מער טשיקאַווע. איך קען זיך פארשטעלן - זי אָפפערס אַ נייַע ווערסיע פון דער וווינונג יעדער טאָג, און אין יעדער פון זיי שפּרינגען זי אַרום אויף איר פאַלאַס.